وای وطن چه بوی خوبی داره...آخیشششششششش...خداروشکر به یه هفته هم نکشید...دلم تنگ شده بود چقد...سلام ... چطورین؟...مرسی مهربونا که در نبودم واسم کامنت گذاشتین...

خوب بیخیال اینکه چرا نبودم،بذارین یه چی باحالتر که واسم اتفاق افتاده بگم...

تقریبا 4ماه از تولدم میگذره و من یه کادو از رز جونم حالا گرفتم؛چقد خوبه آدم بعد از تولدش کادو بگیره.اینقد این کادو به دلم چسبید که با هیچ آب گرم و نمکی چسبش جدا نمیشه.تازه تیکه باحالترش اینکه کلی روی کادوش برام چیز نوشته بود و آرم کامران و هومن رو کشیده بود(آخه دیگه همه عالم میدونن من عاشق کامی هومی جونم)اینقد خوشم اومد که با ظرافت تمام نشستم کادو رو باز کردم تا مبادا کاغذش خراب شه.بعد از کلی عرق ریختن بالاخره از اون تو یه مجسمه خیلی خوشمل نمایان شد.مرسی رز جوووووووونم،عاشقتم عزیزم.(راستی چون ما توی یه شهر زندگی نمیکنیم دیر به دیر همو میبینیم و معمولا برای تعطیلاته)الان 3،4 روزی هست که رز عزیزم اومده اما متاسفانه نتونستم ببینمش.دیشب قرار بود که بازم نشد و رز جونم کلی ازم ناراحت شد(ببخشید فدای مهربونیات)خدا کنه دیگه امشب گلم رو ببینم.

خوب چیزی به پایان تعطیلات نمونده.بعد از تعطیلات هم کنکور دارم و هم امتحان.اما دریغ از یه کلمه درس خوندن.آخه این پرستو هم جزوم رو برده نمیاره که بتونم بخونم.(البته دوست جونم سرکاره بیچاره و داره زحمت میکشه)شماها چی درس خوندین؟

بازم مرسی از همتون.چقد خوبه آدم اینهمه دوست با محبت داشته باشه.

کوچه ها را بلد شدم،رنگهای چراغ راهنما،جدول ضرب،دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمیشوم ،اما گاهی میان آدمها گم میشوم،آدم ها را بلد نیستم.

خوب اینم یه جمله خیلی زیباکه عین حقیقته.بازم فدای همتون.نظر یادتون نره منتظرم.